5. Estis
viro el la Fariseoj, nomata Nikodemo, ĉefo inter la Judoj; tiu venis al li
nokte, kaj diris al li: Rabeno, mi scias, ke vi estas instruisto, veninta de
Dio; ĉar neniu povas fari tiujn signojn, kiujn vi faras, se Dio ne estas kun
li. Jesuo respondis kaj diris al li: Vere, vere, mi diras al vi: Se homo ne estas
denove naskita, li ne povas vidi la regnon de Dio. Nikodemo diris al li: Kiel
povas homo naskiĝi, kiam li estas maljuna? ĉu li povas eniri denove en la
ventron de sia patrino kaj naskiĝi? Jesuo respondis: Vere, vere, mi diras al vi:
Se homo ne estas naskita el akvo kaj la Spirito, li ne povas eniri en la regnon
de Dio. Tio, kio naskiĝas el la karno, estas karno; kaj tio, kio naskiĝas el la
Spirito, estas Spirito. Ne miru, ke mi diris al vi: Vi devas esti denove
naskitaj. La vento blovas, kie
ĝi
volas, kaj ĉian voĉon vi aŭdas, sed vi ne scias, de kie ĝi venas kaj kien ĝi
iras; tia estas ĉiu, kiu estas naskita de la Spirito
Nikodemo
respondis kaj diris al li: Kiel povas tio fariĝi? Jesuo respondis kaj diris al
li: Vi estas instruisto en Izrael, kaj ĉu vi ne scias tion? Vere, vere, mi
diras al vi: Kion ni scias, tion ni parolas, kaj kion ni vidis, tion ni
atestas; kaj vi homoj ne akceptas nian ateston. Se mi aferojn surterajn diris
al vi, kaj vi ne kredas, kiel vi kredos, se mi diros enĉielajn? (Johano, 3:1-12)
7. Tiuj ĉi
vortoj: “Se homo ne estas naskita el akvo kaj la Spirito” estis interpretitaj
en la senco de la reformo per la akvo de la bapto; sed la primitiva teksto estis
nur: Ne renaskiĝas el akvo kaj la Spirito, dum en iuj tradukoj, kie estis el la
Spirito, oni anstataŭigis per el la Sankta Spirito, kio jam ne estas la sama
penso. Ĉi tiu ĉefa punkto rezultas el la unuaj komentarioj pri la Evangelio,
kiel iam estos konstatite sen ia dubo
.
8. Por
kompreni la veran sencon de tiuj vortoj, oni devas atenti la signifon de la
termino akvo, kiu ne estas tie uzita en sia propra senco. La konoj de la
anktivuloj pri la fizikaj sciencoj estis tre neperfektaj; ili kredis, ke la
tero eliĝis el la akvoj, kaj tial ili rigardis la akvon kiel la absolutan generantan
elementon; tial en Genezo estas legate: “La spirito de Dio ŝvebis super la
akvo; estu firmaĵo inter la akvo; kolektiĝu la akvo de sub la ĉielo en unu
lokon, kaj aperu la sekaĵo; la akvo aperigu moviĝantaĵojn, vivajn estaĵojn, kaj
birdoj ekflugu super la tero, sub la ĉiela firmaĵo”
Laŭ tiu
kredo, la akvo fariĝis la simbolo de la materia naturo, same kiel la Spirito
estis la símbolo de l’ intelekta naturo. Tiuj ĉi vortoj: “Se la homo ne renaskiĝas
el la akvo kaj el la Spirito, aŭ en akvo kaj en Spirito”, signifas do: “Se la
homo ne renaskiĝas kun sia korpo kaj sia animo.” Ĝuste en ĉi tiu senco ili
estis komprenataj en la komenco. Cetere tiu interpreto estas pravigata de jenaj
vortoj:
Tio, kio
naskiĝas el la karno, estas karno; kaj tio, kio naskiĝas el la Spirito, estas
Spirito. Tie ĉi Jesuo faras klaran distingon inter la Spirito kaj la korpo.
Tio, kio naskiĝas el la karno, estas karno, klare signas, ke nur la korpo
originas el la korpo, kaj ke la Spirito estas sendependa de la korpo
9. La
vento blovas, kie ĝi volas; kaj ĝian voĉon vi aŭdas, sed vi ne scias, de kie ĝi
venas kaj kien
ĝi iras:
oni povus kompreni, ke temas pri la Spirito de Dio, kiu donas la vivon al tiu,
al kiu Li volas, aŭ pri l’ animo de la homo; en ĉi tiu lasta senco, “Vi ne
scias, de kie ĝi venas kaj kien ĝi iras” signifas, ke oni ne scias, kio estis,
nek kio estos la Spirito. Se la Spirito, aŭ animo, estus kreita samtempe kun la
korpo, oni scius, de kie li venas, ĉar oni konus lian komencon. Kia ajn estas
la interpreto, tiu teksto konfirmas la principon de la antaŭekzisto de l’ animo
kaj, sekve, de la plureco de la ekzistadoj
Nenhum comentário:
Postar um comentário